ฉันเป็นผู้หญิงคนธรรมดาๆคนหนึ่ง หน้าตาก็ไม่ได้สะสวยอะไรเลย รูปร่างก็ไม่ดีเช่นกัน ทำให้บางหลายครั้งฉันไม่มั่นใจในตัวเองเอาซะเลย ทำใหถูกมองข้ามอยู่บ่อยๆ และบางครั้งฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าอะไรเลย จนให้ฉันเป็นคนปิดกั้นตัวเอง ไม่กล้าเผยความรู้สึกอะไร ไม่อยากจะมานั่งเสียใจทีหลัง
"เธอเป็นคนที่ไม่สวยเอาซะเลย" "รอให้เธอสวยก่อนสิฉันถึงจะมองเธอ" ฉันเกลียดคำพูดเหล่านี้ หรือทำนองนี้ที่ออกมาจากปากคนที่ฉันรู้จัก จากเพื่อน หรือคนที่ฉันคุยด้วย เสียใจนะ แต่ฉันก็เข้าใจ ใครล่ะจะอยากมีเพื่อนที่หน้าตาไม่ดี หรืออยากคบคนที่หน้าตาแย่ๆอย่างฉัน แต่ก็หมายได้หมายความว่าฉันเป็นคนที่ดี หรือนิสัยดีมากมาย ฉันก็เหมือนคนทั่วไป มีทำผิด มีพลาดพลั้งเหมือนกัน ฉันอยากจะบอกเหลือเกินว่า แล้วฉันไม่ใช่คนหรอ? ฉันเสียใจเป็น ฉันร้องไห้ ฉันหัวเราะ ยิ้ม มีความสุขได้เหมือนกันนะ วันใหนที่รู้สึกแย่มาก"อยากตายจัง" เป็นความคิดที่ผุดขึ้นมาบ่อยๆ แต่ฉันไม่กล้าหรอกเพราะใจไม่ถึงพอ
นี่เป็นสิ่งที่ฉันอยากจะระบายออกมาเฉยๆ มันทำให้รู้สึกดีขึ้นมาพอสมควรเลยล่ะ

ชอบผู้ชายที่ยิสัยดี
เอาใจใส่
โรเเมนติก
ไม่เจ้าเช้าชู้
รักในสิ่งที่เราเป็น